Το Πολιτιστικό Πρόγραμμα με θέμα «Υιοθεσία Μνημείων Αρχαίας Ερέτριας» του Γυμνασίου Ερέτριας πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ΙΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών ΑρχαιοτήτωνΕυβοίας κατά τα σχολικά έτη 2012-13 και 2013-14.. Το πρόγραμμα συντόνισαν και οι εκπαιδευτικοί Άννα Καραμπατσώλη, ΠΕ 02, Αργυρώ Γιαννακάρα, ΠΕ 12 και Γιάννης Δημουλάς ΠΕ 08. Με τους στόχους του συγκεκριμένου προγράμματος συνδέθηκαν κατά ένα μέρος και οι ομαδικές εργασίες των μαθητών που πήραν μέρος στην Εβδομάδα Καλλιτεχνικής Δημιουργίας στην Χαλκίδα.
Τα μνημεία που μελετήθηκαν και ‘υιοθετήθηκαν’ από τους μαθητές είναι τα ακόλουθα: Θέατρο-Άνω Γυμνάσιο-Ναός Δαφνηφόρου Απόλλωνα – Ισείο – Θόλος -Οικία με ψηφιδωτά.
Πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις, φωτογραφίσεις, κατασκευές και έγινε έρευνα τεκμηρίωσης για κάθε μνημείο στο internet, σε άρθρα και βιβλία.
Κάθε ομάδα υπεύθυνη για το μνημείο επιλογής εκπαιδεύτηκε στην ξενάγηση στις υπόλοιπες και στους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου.
Στο εσωτερικό κάθε ομάδας οι μαθητές αναλάμβαναν δραστηριότητες συναισθηματικής προσέγγισης («εμπνευστείτε από τα μνημεία» με φωτογραφία, σκίτσο, κολάζ ή διήγημα) ή προσέγγιση δράσης («(βοηθήστε στην καθαριότητα των μνημείων, ξεναγείστε και ενημερώστε τους υπόλοιπους»), ή τέλος δημοσιογραφικής έρευνας κοινού και ανακοινώσεις στην εφημερίδα του σχολείου για τα αποτελέσματα.
Ερέτρια, 490 π.Χ.
Ο Λέανδρος ξύπνησε από έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Άφησε τον στάβλο που κρυβόταν και ανέβηκε σε έναν πέτρινο τοίχο. Ήταν αλήθεια λοιπόν; Ο εχθρικός στόλος είχε καταφτάσει. Έκανε άραγε καλά που δεν ακολούθησε τη μητέρα και την αδερφή του μαζί με τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα σε ένα χωριό του Δύστου.
Αυτή η σκέψη περνούσε συνέχεια από το μυαλό του. Αλλά τώρα ήταν πια αργά. Από τον πέτρινο τοίχο μπορούσε να διακρίνει τον εχθρικό στόλο. Η μάχη είχε ξεκινήσει. Μέσα στο σύννεφο καπνού, που είχε αρχίσει να τυλίγει την πόλη, διακρίνονταν φωτιές, ανθρώπινες σκιές και ένα βουητό έφτανε στα αυτιά του. Ένιωθε να χάνει τις δυνάμεις του, να ξεχνάει ποιος ήταν, πού ήταν… Το βέλος που πέρασε ξυστά από το κεφάλι του τού θύμισε πώς έμεινε πίσω γιατί ένοιωθε γενναίος και έτοιμος να υπερασπιστεί την αγαπημένη του πόλη, όπως ο πατέρας του, ένας από τους φρουρούς του τείχους της πόλης, και τόσοι άλλοι γενναίοι μαχητές… Είχε ακούσει κρυφά πριν από λίγες μέρες, όταν είχε πάει στη Θόλο, στην αγορά της πόλης, για να βρει τον πατέρα του, τα κακά μαντάτα των αγγελιοφόρων: οι Πέρσες από μέρα σε μέρα θα έρχονταν με πλοία να καταστρέψουν την πόλη του!! Δεν θα τους άφηναν όμως οι υπερασπιστές της πόλης!
Μα τι να γινόταν τώρα στα τείχη της πόλης, στο λιμάνι, στην αγορά; Έπρεπε να πάει και να ενώσει τις δυνάμεις του με τους άνδρες. Γι’ αυτό δεν έμεινε; Μια κραυγή του ξέφυγε! Α όχι, δεν θα άφηνε τους Πέρσες να κάψουν το σπίτι του, ούτε το σπίτι του φίλου του Ηρακλή, ούτε το εργαστήρι του παππού του, ούτε το Γυμνάσιο, την Παλαίστρα, τη Θόλο και την Αγορά, το τεράστιο Θέατρο, τους επιβλητικούς Ναούς των Θεών του… Στο Ναό του Απόλλωνα! Ναι, εκεί θα πήγαινε! Στον πιο λαμπρό Ναό της Ερέτριας! Άρχισε να τρέχει. Από κει θα πολεμούσε και αν χρειαζόταν εκεί θα κατέφευγε για να σωθεί. Έτσι δεν του έλεγε η μητέρα του, όταν πριν λίγες μέρες τη βοηθούσε να μεταφέρουν τα καλάθια με τις προσφορές στο Ιερό του Απόλλωνα;
-Ιερόσυλος, Λέανδρε, όποιος σκοτώνει αυτόν που ζητάει την προστασία του Θεού στους βωμούς του.
Η μητέρα του… Μακάρι να μην του έχε θυμώσει πολύ, που την ξεγέλασε και έμεινε πίσω. Μακάρι να μην ανησυχεί γι’ αυτόν! Μακάρι να καταλάβει πως ο γιος της έγινε άντρας πια! Ένας σωστός και άξιος πολίτης μιας σπουδαίας Πολιτείας με λαμπρό στόλο και ένα σπουδαίο εμπορικό λιμάνι. Και ο πατέρας του και ο δάσκαλός του, όλοι θα καμάρωναν. Μπορεί να μην αγαπούσε πολύ τα γράμματα, όλοι, όμως, του έλεγαν πως έχει χρυσή καρδιά! Από όλα τα κείμενα που διδασκόταν προτιμούσε την Ιλιάδα και του άρεσε πολύ να βλέπει το φίλο του τον Ερατοσθένη να την απαγγέλει. Έμοιαζε με αοιδό της εποχής του Ομήρου, τους έλεγε ο δάσκαλός τους. Εκείνος τη λύρα του λάτρευε. Ο δάσκαλος της μουσικής του έλεγε πως όταν την κρατούσε έμοιαζε με τον Απόλλωνα στη ζωγραφιά που κοσμούσε τις ληκύθους, που ζωγράφιζε ο παππούς του στο εργαστήρι του κοντά στο λιμάνι. Γι’ αυτό την είχε κρύψει καλά στη σπηλιά όταν διαδόθηκαν τα νέα για τον περσικό στόλο. Στη μικρή σπηλιά που κρύβονταν καμιά φορά οι φίλοι πάνω στην Ακρόπολη, όταν ξέφευγαν από την προσοχή των γονιών τους τις ευτυχισμένες μέρες. Μαζί με τη λύρα έθαψε και την πήλινη κούκλα της αδερφής του, της Γλαύκης. Τι χαρά θα έκανε όταν θα γύριζε και θα την έβρισκε! Και του πατέρα του το αγαπημένο κύπελλο για τα συμπόσια με τις κόκκινες ζωγραφιές και της μητέρας του τα σκουλαρίκια που φορούσε στις γιορτές. Θα τους έκανε έκπληξη! Αρκεί να ξαναβρίσκονταν…
Έτρεχε, έτρεχε… Δεν έβλεπε τίποτα! Σκόνη, καπνός, κραυγές και φλόγες… Αυτό τελικά είναι ο πόλεμος, σκέφτηκε.. Μια μεγάλη φωτιά που καίει μια όμορφη πόλη, την πόλη του… Σφίχτηκε η ψυχή του, αλλά συνέχισε να τρέχει προς το Ναό. Του φάνηκε πως είδε το αγαπημένο του άγαλμα στο αέτωμα να αστράφτει πολύχρωμο. Σκόνταψε τότε πάνω σε σακιά γεμάτα άμμο κι έπεσε. Το κεφάλι του πονούσε. Λίγο πιο πέρα, μέσα στο δρόμο μια κοπέλα ήταν πεσμένη. Θα είναι κάποια ιέρεια του Ναού που δεν πρόφτασε να φύγει, σκέφτηκε. Με όση δύναμη του απέμεινε πλησίασε, την τράβηξε και την έσπρωξε πίσω στα σακιά με την άμμο για να την κρύψει από τα βέλη που έπεφταν βροχή. Τότε, ένιωσε έναν οξύ πόνο στην πλάτη και μετά μια … νύχτα απλώθηκε παντού, σώπασαν τα βέλη και οι σάλπιγγες και άκουσε τον ήχο της λύρας του, το αγαπημένο του τραγούδι…
Άγνωστη η μοίρα του Λέανδρου… Κάποιοι είπαν πως πέθανε ευχαριστημένος, γιατί του δόθηκε η ευκαιρία να πολεμήσει και να αντισταθεί. Κάποιοι άλλοι θα έλεγαν πως είναι αδύνατον να πεθάνεις ευχαριστημένος, όταν η τελευταία εικόνα που αντικρίζεις είναι η φωτιά που καίει την πόλη που γεννήθηκες. Κάποιοι μίλησαν για μια τριήρη που φυγάδευσε το Λέανδρο και κάποιους λαβωμένους πολεμιστές, και τους έσωσε, μακριά από την πόλη που φλεγόταν. Κάποιοι, τέλος, είπαν πως όταν πια επέστρεψαν τα γυναικόπαιδα, ο Λέανδρος, μαζί με τους λιγοστούς άντρες που επέζησαν, ξανάχτισαν με τα χέρια τους από την αρχή μια ακόμα πιο όμορφη και δυνατή Ερέτρια. Τον είχαν μάλιστα δει να ξαναχτίζει το σπίτι του, να δουλεύει στα τείχη για την ενίσχυση της άμυνας, στην επισκευή του Ναού του Απόλλωνα, στην ανακαίνιση της Θόλου και του Γυμνασίου, αλλά και ανάμεσα στους θεατές στο αναστηλωμένο Θέατρο.
Ερέτρια, Φεβρουάριος 2013
Μια μέρα από τη ζωή του Λέανδρου στην Ερέτρια του 4ου αι. πΧ
Και
Μια μέρα ξενάγησης για το Γυμνάσιο της Ερέτριας από τον επιστημονικό γραμματέα της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής
Στα επόμενα λεπτά πρόκειται να παρακολουθήσουμε μια ξεχωριστή ημέρα από τη ζωή του Λέανδρου, ενός αγοριού από την Ερέτρια που ζούσε στην πόλη τον 4ο αιώνα π.Χ.
Ο Λέανδρος κατοικεί με την οικογένειά του, τους γονείς του και τη μικρή του αδελφή μέσα σ’ ένα από τα αξιοθαύμαστα σπίτια της πόλης μας.
Με επιφάνεια εδάφους 1260 τ.μ., αυτή η Οικία (Οικία 2) είναι το πιο ευρύχωρο από τα γνωστά σπίτια της Ερέτριας. Είναι χτισμένο στο πρότυπο του ελληνικού οίκου με δυο αυλές: η πρώτη αυλή έχει δημόσια λειτουργικότητα, είναι ξέσκεπη και περιτριγυρισμένη με μια σειρά από κολόνες (περιστύλιο) και βλέπει κυρίως προς τα δωμάτια υποδοχής, τους ανδρώνες, που βρίσκονται βόρεια. Η δεύτερη, χωρίζεται από τη πρώτη με ένα τοιχείο και έχει πιο ιδιωτικό χαρακτήρα. Διαμέσου αυτής, υπάρχει πρόσβαση προς τους ιδιωτικούς χώρους και τα δωμάτια υπηρεσίας (κουζίνα, λουτρό).Τα μέρη που βρίσκονται στη νότια άκρη της αυλής διαφυλάσσονται για άλλες χρήσεις.
Μόνο οι τοίχοι των θεμελίων του σπιτιού υπάρχουν. Αυτοί οι τοίχοι είναι φτιαγμένοι από μπλε ασβεστόλιθο. Οι προεκτάσεις τους ήταν φτιαγμένες από ωμή πλίνθο. Η στέγη ήταν από σκελετό ξύλινο καλυμμένο με κεραμίδια.
Εισερχόμαστε στο σπίτι διασχίζοντας την μνημειώδη είσοδο. Ένα σύνολο από δόμους κεκλιμένους που δημιουργούν ράμπα, φέρει ίχνη από ρόδες άμαξας: ένδειξη ότι στάθμευαν τα οχήματα εκεί. Πλησιάζουμε στο περιστύλιο: η αυλή στην άκρη έχει τετράγωνες βάσεις με δοκάρια ξύλινα. Τα δωμάτια του βορρά αποτελούν την καρδιά του δημόσιου τμήματος της οικίας. Ο πατέρας του Λέανδρου μπορούσε να υποδεχθεί τουλάχιστον 7 επισκέπτες ανατολικά, 11 μέσα στο μεγάλο δωμάτιο και 3 στο μικρό δωμάτιο. Από τη δυτική άκρη του περιστυλίου, εισερχόμαστε στη δεύτερη αυλή, που μοιάζει με μικρό κήπο. Το βορινό δωμάτιο χρησίμευε ως κουζίνα. Πίσω βρισκόταν ένα λουτρό με παροχή νερού. Τα πλαϊνά δωμάτια ήταν ένα καθιστικό και τα υπνοδωμάτια για την οικογένεια του Λέανδρου.
Σήμερα ο Λέανδρος δεν έχει σχολείο με τον παιδαγωγό του, καθώς είναι μια εξαιρετική ημέρα γι’αυτόν. Γιορτάζει τα 14 χρόνια του, μια ηλικία σημαντική, καθώς δηλώνει το πέρασμα του παιδιού (παιδίον) προς την εφηβεία (μειράκιον).Φυσικά θα οργανώσουν γιορτή απόψε. Η μητέρα του και η μικρή αδελφή του πηγαίνουν στην αγορά για να ψωνίσουν.
Η αγορά είναι ένα από τα συστατικά στοιχεία της πόλης στην Αρχαία Ελλάδα. Προνομιούχος τόπος συνάντησης των κατοίκων, βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, όχι μακριά από το λιμάνι. Η αγορά είναι ταυτόχρονα χώρος πολιτικών συνεδριάσεων και μέσα σε αυτή βρίσκονται κύρια κτίρια πολιτών και το εμπορικό κέντρο με τα μαγαζιά του στην άκρη της πλατείας. Εκεί μπορούσαν να βρουν ό,τι είχαν ανάγκη για τη μεγάλη γιορτή.
Στο δρόμο προς την αγορά, η μητέρα και η αδελφή του Λέανδρου περνούν μπροστά από το Ναό του Απόλλωνα, το πιο μεγάλο ιερό της πόλης. Έτσι έχουν την ευκαιρία να δώσουν μια προσφορά και να ευχαριστήσουν τους θεούς.
Ο ίδιος ο Λέανδρος θα περάσει την ημέρα με τον πατέρα του που είναι ένας από τους φύλακες της πόλης και δουλεύει συχνά κοντά στο σπίτι του, στα τείχη που περιφράζουν τη πόλη γύρω από τη δυτική πύλη. Αυτός θα του εξηγήσει πώς έχει χτιστεί:
Τα τείχη που περιφράζουν την Ερέτρια είναι ένας κύκλος με περίμετρο 4χλμ, που περιλαμβάνει εξήντα πύργους και πολλές πύλες. Εκτείνονται ανάμεσα στη θάλασσα και στην ακρόπολη την οποία και περιβάλλουν. Προς τη μεριά της ακτής είναι πιο ενισχυμένα. Το πλάτος του τοίχου καθορίζεται περίπου από 2.60 ως 3 μ. Οι τοίχοι από ωμή πλίνθο είναι ακόμα ορατοί στον βόρειο πύργο της Δυτικής Πύλης. Το ύψος ήταν 3.50 με 5 μ. περίπου. Το τείχος έχει πολλούς πύργους που βρίσκονται σε απόσταση 50 μέτρα ο καθένας. Αυτοί προεξέχουν σε σχέση με τα μεταπύργια, γεγονός που ευνοεί τους τοξότες να υπερασπιστούν την πόλη τους.
Η Δυτική Πύλη τοποθετείται σε ένα σημαντικό σημείο της ερετριανής τοπογραφίας. Βρίσκεται πράγματι εκεί που το ποτάμι που έρχεται από την ενδοχώρα, χωρίζεται σε δυο κύρια ρέματα. Αυτό το ποτάμι είναι χτισμένο στις άκρες με δύο τοίχους. Η πύλη απαρτίζεται από δύο τετράγωνους πύργους. Διασχίζοντας το ποτάμι διεισδύουμε στη πόλη περνώντας ανάμεσα από τους δύο αυτούς πύργους. Στην ανατολική προεξοχή, ο δρόμος με πλάτος 4 μ. διακοπτόταν από μια δίφυλλη ξύλινη πόρτα, της οποίας το κατώφλι σώζεται ως σήμερα. Οι κοιλότητες που δέχονταν τα δοκάρια και τους σύρτες, επίσης σώζονται σήμερα. Αυτή η κατασκευή θα επέτρεπε στους υπερασπιστές της πόλης να αποκρούσουν πάνω από τους πύργους τους επιδρομείς παγιδεύοντάς τους ανάμεσα στους πύργους αυτούς.
Ξαφνικά ένας ψηλός άντρας φώναξε από πίσω: «Τι κάνει αυτός ο νεαρός πάνω στο τοίχο; Είναι πολύ επικίνδυνο!». Ο πατέρας του Λέανδρου γυρίζει και βλέπει τον επικεφαλής, υπεύθυνο για την άμυνα της Ερέτριας, έναν άντρα πολύ πλούσιο και σημαντικό. Του εξηγεί ότι είναι τα γενέθλια του Λέανδρου και αυτός ηρεμεί. Επί πλέον, λέει ότι αργότερα θα έχουν τραπέζι στο σπίτι του με προσκεκλημένους τους πιο σημαντικούς άντρες της πόλης. Και επειδή ο Λέανδρος ήταν τώρα ‘μεγάλος’, θα έπρεπε να παρευρεθεί κι εκείνος..
Η οικία των Μωσαϊκών είναι το σπίτι αυτού του σημαντικού ανθρώπου. Βρίσκεται στους πρόποδες της Ακρόπολης και αναπτύσσεται στο σταυροδρόμι δυο κεντρικών δρόμων της πόλης. Ο πρώτος που έρχεται από Χαλκίδα διασχίζει τον δυτικό οικισμό για να κατευθυνθεί στην Αμάρυνθο. Ο δεύτερος οδηγεί από το λιμάνι στην ακρόπολη κατά μήκος της Αγοράς και του Ιερού του Απόλλωνα (η μητέρα και η αδερφή του Λέανδρου είχαν πάρει αυτό τον δρόμο). Όπως βλέπετε, ο αρχηγός της ασφάλειας της πόλης κατοικεί σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης.
Η οικία των Μωσαϊκών έχει ένα σχεδόν τετράγωνο σχήμα (26,2 * 25,2 μ.), και το μόνο ακανόνιστο σημείο είναι η βορειο-δυτική γωνία που κόβεται πλάγια στη διασταύρωση των δρόμων. Το εμβαδόν της είναι περίπου 625 μ2 στα οποία περιλαμβάνονται και δυο αυλές. Γύρω από τη δυτική αυλή αναπτύσσονταν οι χώροι υποδοχής, ενώ οι προσωπικοί χώροι και η υπηρεσία ήταν γύρω από την ανατολική αυλή. Την ίδια διάταξη είχαμε παρατηρήσει και στο σπίτι του Λέανδρου. Εδώ, αυτός και ο πατέρας του είναι οι προσκεκλημένοι, κάθονται λοιπόν στο τμήμα υποδοχής του σπιτιού και οδηγούνται στους ανδρώνες.
Οι ανδρώνες είναι οι αίθουσες όπου οι άνδρες ξαπλώνουν σε κλίνες- πάγκους για να τους σερβιριστεί το δείπνο. Σκηνές από τέτοια αρχαία συμπόσια εικονίζονται συχνά σε αγγεία. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα περιγράφεται η πορεία των δείπνων. Οι κλίνες- σε μονό αριθμό-, βρίσκονται κατά μήκος των τοίχων, ενώ το κεντρικό τμήμα του δωματίου ήταν συχνά στρωμένο από μωσαϊκά δάπεδα με διακόσμηση, τουλάχιστον στις πολυτελείς οικίες όπως αυτή.
Ο προθάλαμος είναι στρωμένος με μωσαϊκό με παράσταση σφίγγας και πανθήρων που παλεύουν.
Ο συγκεκριμένος ανδρώνας διακοσμείται στο κέντρο του από ένα τετράγωνο μοτίβο που αναπαριστά ένα αστέρι με δεκαέξι άκρα περιτριγυρισμένο από κορνίζα με φοίνικες και άνθη λωτού. Οι γωνίες καταλαμβάνονται από αετούς με ανοιχτά φτερά και από κεφαλές ταύρων διακοσμημένων με κορδέλες. Το κεντρικό μοτίβο παρουσιάζεται με τη μορφή κορνίζας διακοσμημένης με 4 σκηνές με μυθολογικά θέματα. Στην είσοδο του ανδρώνα αναπαριστάται σκηνή με μύθο από τον Τρωϊκό Πόλεμο: η Θέτις, μια από τις Νηρηίδες και μητέρα του Αχιλλέα, φέρνει στο γιο της μια ασπίδα και ένα τόξο. Την μεταφέρει ένα τέρας, μισό άλογο, μισό ψάρι.
Τα μωσαϊκά της Ερέτριας έχουν φτιαχτεί από φυσικά βότσαλα, είναι από τα πιο παλιά διακοσμημένα λιθόστρωτα της Ελλάδας και από τα καλύτερα διατηρημένα αυτής της περιόδου!!
Μπορείτε να φανταστείτε ότι όλη αυτή η παρουσίαση του πολυτελούς σπιτιού, καθώς και το φαγητό και το κρασί που ο Λέανδρος είχε τη μέρα εκείνη όπως και όλοι όσοι συμμετείχαν στο Συμπόσιο, τον κούρασαν υπερβολικά. Αποκοιμήθηκε και μάλιστα είδε δυστυχώς και εφιάλτη!!
Ονειρεύτηκε λοιπόν ότι το όμορφο σπίτι με τα μωσαϊκά καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά. Και επιπλέον ότι δεν ξαναχτίστηκε, αλλά στη θέση του υψώθηκε ένας μνημειώδης Τάφος στο μέσον των χαλασμάτων και στο κέντρο της πόλης! Ο τοίχος του περιβόλου αποτελούνταν από επαναχρησιμοποιημένους δόμους και είχε διαστάσεις 8.50*6,70. Στο βορρά, 2 οριζόντιες πλάκες χρησίμευαν ως βάση για ταφικά μνημεία. Δύο σαρκοφάγοι είχαν τοποθετηθεί σε βάθος. Και οι δυο είχαν συλληθεί κατά την αρχαιότητα. Η πρώτη είχε τα οστά ενός νέου περίπου 20 ετών και περίπου σαράντα ταφικά αγγεία. Σε ένα μικρό τετράγωνο οριοθετημένο από κιονόκρανα δωρικών κολόνων, βρίσκονταν 5 λαγύνοι, ταφικά αγγεία, όπως και τα υπολείμματα ταφικού δείπνου: κόκκαλα χοίρου, προβάτου, κατσίκας, πουλερικών και αγκάθια ψαριών.
Η κατεύθυνση του Τάφου δεν είναι βορράς – νότος, αλλά προς τον κεντρική διασταύρωση. Κι ένα δεύτερο επιβλητικό κτίριο έχει τον ίδιο προσανατολισμό και επιβάλλεται στην διασταύρωση, με δύο χώρους, ένα προθάλαμο και μια κεντρική αίθουσα. Στο εσωτερικό, παρατηρείται κόντρα στο βόρειο τοίχο μια σειρά από κομμάτια γκρίζου μάρμαρου που που επεκτείνεται προς ανατολικά σε μορφή τόξου. Εκεί βρίσκονταν 900 κομμάτια γλυπτού μαρμάρου! Πρέπει λοιπόν να επρόκειτο για ναό ρωμαϊκής αυτοκρατορικής λατρείας, ένα Σεβαστείο.
Ευτυχώς ο πατέρας του Λέανδρου τον ξύπνησε από αυτό το παράξενο όνειρο με Τάφους και Σεβαστεία για να επιστρέψουν σπίτι. Ήταν αργά κι είχε συγκινηθεί από αυτή την ξεχωριστή μέρα, αλλά και είχε κουραστεί πολύ…
Κι άλλα επεισόδια από τη ζωή του Λέανδρου στον 4ο αι πΧ θα μπορούσαμε να περιγράψουμε, αλλά καλύτερα να επανέλθουμε στη σημερινή Ερέτρια και στα δικά μας ζητήματα..
Ερέτρια 12/2011
Η ιστορία – ξενάγηση γράφτηκε από τον επιστημονικό γραμματέα της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής και τη διευθύντρια του Γυμνασίου Ερέτριας
Συντονίστρια Προγράμματος: Δρ. Άννα Καραμπατσώλη, Δ/ντρια Γυμνασίου Ερέτριας